رمزگشایی از تشکیل مقاومت در جنوب سوریه

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ هر جا اشغالگر باشد، طبیعی است برای اخراج آن به وسیله اهالی منطقه و در بُعد بزرگتر، کشور مقاومت مردمی ایجاد شود؛ این واقعیتی است که همه مردم و ملت ها به آن واقف اند و کشورهای عربی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. از آنجایی که جهان عرب در آغاز قرن گذشته در اشغال انگلیس، فرانسه و ایتالیا قرار گرفت، مقاومت مردمی علیه آنها شکل گرفت تا اینکه به بعضاً به اخراج آنها و استقلال کشورها انجامید و حال، اشغال فلسطین به وسیله رژیم صهیونیستی به عنوان آخرین برگ اشغالگری سرزمین های عربی وجود دارد که جرقه آزادی آن در عملیات «طوفان الاقصی» زده شد.

رژیم صهیونیستی در چارچوب دکترین هجومی جدید خود پس از هفتم اکتبر 2023 میلادی در حال گسترش نفوذ خوذ به کشورهای عربی و تثبیت دایره اشغالگری اش داخل کشورهای همسایه است

سال 1982 میلادی حمله رژیم صهیونیستی به لبنان انجام شد، دامنه آن به بیروت رسید و جنوب لبنان را اشغال کردند. این موضوع باعث پیدایش حزب الله به عنوان مقاومت اسلامی در برابر اشغالگری شد تا اینکه صهیونیست ها را سال 2000 میلادی شکست دادند.

به معنایی دیگر، اشغالگری است که موجب پیدایش نهضت مقاومت می شود؛ مقاومت ناشی از اشغالگری است و هیچ گونه رهایی از اشغالگری بدون مقاومت وجود ندارد. باید با اشغالگر مقابله کرد و شکستش داد؛ این حقیقتی ثابت شده است که تاریخ به وضوح به ما می گوید.

امروز، رژیم صهیونیستی در چارچوب دکترین هجومی جدید خود پس از هفتم اکتبر 2023 میلادی در حال گسترش نفوذ خوذ به کشورهای عربی و تثبیت دایره اشغالگری اش داخل کشورهای همسایه است؛ مناطقی که احساس می‌کند تهدیدی برای امنیتش در غزه، جنوب لبنان، بلندی‌های جولان و جنوب سوریه است. بنابراین، رژیم صهیونیستی در حال تعلل و طفره رفتن از اجرای مرحله دوم آتش‌بس است، زیرا این موضوع شامل توقف دائمی جنگ و خروج کامل از نوار غزه می‌شود.

ارتش صهیونیستی از زمان سقوط نظام بشار اسد، رئیس جمهور سابق سوریه به بلندی‌های جولان و بخش مرتفع کوه هرمون (جبل‌الشیخ)  گسترش یافته است و اکنون در 20 کیلومتری دمشق، پایتخت این کشور قرار دارد. چندی پیش طرف صهیونیست به نقاط خاصی در جنوب سوریه یورش برد و مناطق بیشتری را در حومه درعا به اشغال خود درآورد. طرف صهیونیستی خواستار ایجاد منطقه حائل غیرنظامی در جنوب سوریه است تا هیچ تهدیدی در آینده ایجاد نکند.

شرط ‌بندی بر خروج رژیم صهیونیستی از خاک سوریه به وسیله اقدامات دیپلماتیک و سیاسی و توسل به مجامع بین‌المللی، اگر با اقدامات مقاومت مردمی در میدان حمایت نشود، توهمی بیش نیست

در حالی که شاهد واکنش نسبتاً ملایمی از سوی حاکمان جدید و خودخوانده سوریه هستیم، بسیاری از ناظران معتقدند وضعیت جدید سوریه پس از سقوط اسد اجازه مقابله با اشغالگری رژیم صهیونیستی نمی دهد و سوریه جدید اکنون نیازمند بازسازی و ساخت و ساز در همه جنبه های نظامی، امنیتی و اقتصادی و حتی اجتماعی و اعتمادسازی ملی است.

اگر ارتش جدید سوریه برای محافظت از خاک این کشور در برابر اشغالگری رژیم صهیونیستی هنوز تشکیل و تقویت نشده است، با توجه به اینکه این موضوع مأموریت اولیه ارتش هاست، به آن معنی نیست که دولت جدید سوریه با بازی دوگانگی ارتش و مقاومت، از تجربیات دیگران بهره مند نخواهد شد. بی تردید ایجاد مقاومت مردمی سوریه به عنوان فرصتی برای مقابله با حمله اشغالگران به مناطق جنوبی سوریه می تواند تثبیت و بدون هزینه انجام شود.

شرط ‌بندی بر خروج رژیم صهیونیستی از خاک سوریه به وسیله اقدامات دیپلماتیک و سیاسی و توسل به مجامع بین‌المللی، اگر با اقدامات مقاومت مردمی در میدان حمایت نشود، توهمی بیش نیست.

اگر سوری ها بخواهند منتظر بمانند تا دولت جدید سوریه شکل بگیرد که دست کم یک دهه دوام می آورد، رژیم صهیونیستی جنوب سوریه را به نوعی می بلعد و مؤلفه های فرقه ای و اجتماعی آن را دستکاری و حتی دستش را به تمام نقاط سوریه دراز می کند. بنابراین منطقی است در چنین شرایطی شاهد شکل گیری نحله های مقاومت برابر اشغالگران صهیونیست در جنوب سوریه باشیم.